Xílgaro.-
- Paleártica. Distribuído por toda Europa, agás o norte da P.
Escandinava. Sedentario con migración das poboacións máis norteñas cara á zona sur da
súa área de cría. Na P. Ibérica é numeroso con cría en toda ela e invernantes
europeos. En Galicia é pouco común e sedentario con invernantes: un individuo anelado en
Asturias foi recuperado na Coruña 85 días despois e outro de Alemania en Pontevedra ós
28 días. Ben distribuído por toda ela, sobre todo pola banda costeira, vales de ríos e
zona ourensá de clima máis cálido, ata os 1100-1200 m de altitude. En setembro
reúnense en bandos pola costa para comer cardos. Habita nas zonas de cultivo e nos campos
ermos con cardos. Constrúe o niño en árbores e sebes a unha altura de 2 a 4,5 m. Pon
desde a primeira semana de maio a últimos de xullo 3-4 ovos azuis claros que choca á
femia durante 13 días; os polos voan logo doutros 13. Dúas roladas. Aliméntase
principalmente de sementes de cardo, bidueiro e ameneiro, e insectos. Sabido é que se
capturan Xílgaros durante o outono para engaiolar. Da observación directa destas
capturas pódense facer varios comentarios: a) dada a baixa densidade da especie non
parece acertado continuar con esta práctica; b) cáusase unha alta mortandade tanto de
forma directa no momento de abate-las redes, como nos primeiros días de cautiverio; C) as
capturas comenzan na práctica un mes antes do período estipulado legalmente. A
situación foi denunciada publicamente en varias ocasións (ver, por exemplo, o boletín
MUSTELA nº 1), con escasos resultados. Outros nomes polos que é coñecido vulgarmente o
Xílgaro son Pintasilgo e Picacardo.
| Expo. |
Nivel |
Exemp. |
| 1.1 |
3 |
1 |
|